The Frenchmen can jump

Προ ολίγου η Γαλλία έβαλε την ταφόπλακα με χαμηλό σκορ (72-66) την οικοδέσποινα Σλοβενία του τίμιου πλήν ανήμπορου να αντιδράσει Μάλκοβιτς. Ο Τόνι Πάρκερ έβαλε πάλι τους μισούς και παραπάνω πόντους από τη συνολική συγκομιδή των Γάλλων και μετά την πρόκριση των Τρικολόρ στα ημιτελικά της διοργάνωσης (σ.σ απέναντι στην Ισπανία), τίθεται το ερώτημα... Μήπως τελικά αλλάζει η φυσιογνωμία του Ευρωπαικού μπάσκετ;
Τα παιδιά του Βενσάν Κολέ, είναι κατα κύριο λόγο 12 ψηλά παλληκάρια, τα οποία με εξαίρεση τον Ντε Κολό, προέρχονται από τις πρώην Γαλλικές αποικίες. Μιλάμε βέβαια για ενα ρόστερ υπερ αθλητικό που εκπαιδεύτηκε στη Γαλλία και έμαθε μπάσκετ κατα κύριο λόγο στις ΗΠΑ. Αυτοί οι υπεράνθρωποι φέρνουν λίγο από την λάμψη του ΝΒΑ στα Ευρωπαικά παρκε καθως πηδάνε σαν τον Μπούμκα, καρφώνουν σαν τον Μπόρις Μπέργκ και παίζουν άμυνα στύλ γραμμής Μαζινό.
Η ομάδα αυτή λοιπόν ξεπέρασε το προαιώνιο κόμπλεξ που είχε και πλέον πρωταγωνιστεί στα μπασκετικα τουρνουά. Μετά το Τρίποντο (με Τ κεφαλαίο) του Δημητρη Διαμαντίδη στο Βελιγράδι, ήταν αρκουντως νεανικη. Πλέον έμαθε, έφαγε στραπάτσα και πάει για ψηλά. Δεν ξέρω αν θα κρεμάσει στο στήθος της καποιο μετάλλιο αλλά είναι προορισμένη για αυτά, σε αυτό το αλλοπρόσαλλο Ευρωμπάσκετ.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται σε αυτή την περίπτωση είναι, για εμάς τους λάτρεις της τακτικής και των σκακιστικών επιλογών στο παρκέ, αν το physical game πλέον θα είναι το σήμα κατατεθέν στον τρόπο παιξίματος των ομάδων κατ'εμάς. Απο τη μία οι Αμερικανοθρεμμένοι Γάλλοι, και από την άλλη ίσως οι Σκοπιανοί και οι Σέρβοι, οι τελευταίοι εκ των καθαρών Σλαβικών σχολών με την αμυνα και τα σούτ απο το σπίτι του γείτονα.
Συν τοις αλλοις εμείς έχουμε να ασχοληθούμε με τα δικά μας τα τακτικά ζητήμα. Αφ' ενός διοτι η Εθνική μπάσκετ βρίσκεται πλέον σε ενα κρισιμο σταυροδρόμι, δοκιμάζοντας στη μετα-Καζλάουσκας εποχή και τα δύο ζητήματα. Με τον Ηλία Ζούρο πέρισυ προσπαθήσαμε τη φαντεζί επίθεση, με τον Γιαννακη παλαιοτερα, περνούσε ακόμα το Σερβικο στύλ με την αμυνα ατσάλι που μας μαθανε ο Ντούντα και ο Ζότς. Ο Τρινκερι φέτος τα σαλατωσε προσπαθωντας να βρεί τη χρυσή τομή και στα δυο αυτα θέματα.
Το physical αυτη την περιοδο η Ελλάδα δεν το έχει, κατα τη γνώμη μου πρέπει να ξαναθυμηθει την άμυνα και ύστερα το ίδιο το ρόστερ της θα καθορίσει και τον τρόπο παιξίματος. Στην τελική δεν είχαμε ποτε ουτε το φαντεζί τεσσάρι που καρφώνει από το τρίποντο ούτε τον σκόρερ ολκής (μετά τον Φάνη Χριστοδούλου)...