Απ' το σήμερα στο αύριο..

Μετά την επίτευξη του στόχου του Προολυμπιακού τουρνουά, η Εθνική Ομάδα αλλάζει σκυτάλη μετά την αποχώρηση του Βασίλη Σπανούλη και τις σκέψεις να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο και του Γιάννη Μπουρούση.

Παρόλα την γκρίνια για την αποτυχία κατάκτησης ενός μεταλλίου, μετά τις υψηλές βλέψεις που είχε δημιουργήσει η ίδια, η πορεία της Εθνικής κρίνεται επιτυχημένη. Όπως είχαν δηλώσει επανειλειμμένα οι διεθνείς και το τεχνικό επιτελείο στόχος ήταν η 6άδα και η συμμετοχή στο Προολυμπιακό. Ένα Προολυμπιακό που φαινόταν να είναι το κύκνειο άσμα μιας χρυσής γενιάς, απ' την οποία δηλώνουν παρών μέχρι και σήμερα Ζήσης, Μπουρούσης και Σπανούλης. Κάτι το οποίο δεν είναι σίγουρο και για το μέλλον, πόσο μάλλον για το Προολυμπιακό.

Αμέσως μετά την λήξη του Eurobasket 2015, ο υπαρχηγός της Εθνικής Βασίλης Σπανούλης, ανακοίνωσε την αποχώρηση του απ' αυτήν. Σαν να μην έφτανε αυτό, ακολούθησε μια παρόμοια δήλωση του Γιάννη Μπουρούση για παρόμοιες σκέψεις. Μια γενιά που μας έκανε περήφανους και δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση ή ενδεχόμενη αρνητική κριτική για την παρουσία της στο τελευταίο Eurobasket, αποχωρεί για να αφήσει την σκυτάλη στους νεότερους.

Η επίσης επιτυχημένη, τόσο συλλογικά όσο και εθνικά, γενιά του 90 δείχνει έτοιμη να πρωταγωνιστήσει. Σλούκας, Μάντζαρης, Παπανικολάου με τις προσθήκες των συνομήλικων τους Γιάνκοβιτς(στον οποίο διακρίνεται ένα πείσμα να επιστρέψει καλύτερος και στην 12άδα) και του άτυχου την φετινή χρονιά Παππά. Των ακόμα πιο έμπειρων Καλάθη, Κουφού και Πρίντεζη. Με έναν Παναθηναΐκο πιο δυνατό και φιλόδοξο να συμβάλει αυτόματα και στην ατομική βελτίωση των παικτών του(και των μικρότερων που θα αναφερθούμε παρακάτω). Την σταθερότητα του Ολυμπιακού επίσης, να πρωταγωνιστεί τόσο εγχώρια όσο και ευρωπαικά. Ενός Ολυμπιακού με Παπαπέτρου και Αγραβάνη με περισσότερα λεπτά φέτος. Την οικονομική και διοικητική σταθερότητα ομάδων όπως της ΑΕΚ ή του ΠΑΟΚ και του Άρη.  Των ελληνικών συλλόγων που κράτησαν το ευρωπαικό τους πρεστίζ από Παναθηναικό και Ολυμπιακό και μοιάζουν έτοιμοι να επιστρέψουν στις διεθνείς διακρίσεις.



Και πίσω απ' όλα αυτά να ακολουθούν οι μικρότερες γενιές με πρώτους τους Χαραλαμπόπουλο και Παπαγιάννη. Δύο παίκτες που θα αναζητήσουν ρόλο και χρόνο στον φετινό Παναθηναικό και δείχνουν ικανοί να σταθούν από νωρίς σε τόσο υψηλό επίπεδο. Ένα σκαλί πιο κάτω(αν όχι στο ίδιο επίπεδο) η υπόλοιπη οικογένεια. Λούντζης, Μουράτος, Σκουλίδας, Τσαλμπούρης, Τολιόπουλος, Κόνιαρης, Σταμάτης και οι εξ Αμερικής Ντόρσευ και Μήτογλου.


Και αν δεν ανέφερα τον κατά τα λεγόμενα επόμενο ηγέτη της εθνικής Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι γιατί μάλλον δεν θα παραμείνει ο μόνος της οικογένειας που θα δηλώνει παρών και θα ιδρώνει για μας την γαλανόλευκη φανέλα του. Έχουν βαλθεί μάλλον σ αυτό το σόι και ετοιμάζουν τόσο Θανάση όσο και Κώστα για τα επόμενα χρόνια.


Η λίστα λοιπόν είναι μεγάλη. Όρεξη για δουλειά δείχνει να υπάρχει, τόσο απ' τους συλλόγους όσο και απ' τους παίκτες. Ταλέντο επίσης, όπως και μπασκετική παιδεία. Το μέλλον μόνο θα δείξει μέχρι που μπορούμε να (ξανα)φτάσουμε. Υπομονή.

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στους ελληνικούς συλλόγους λόγω των ακόλουθων προσωπικών λόγων. Πρώτον όσο περισσότερο χρόνο παίρνει ένας αθλητής στην ομάδα που αγωνίζεται τόσο ευκολότερα μαθαίνει. Δεύτερον ο ανταγωνισμός στις τάξεις μιας ομάδας μπορεί να αποφέρει πολλά για την ατομική βελτίωση ενός αθλητή. Τρίτον εκτός απ' την Εθνική και οι σύλλογοι αγωνίζονται για την Ελλάδα στην Ευρώπη. Ας μη το ξεχνάμε αυτό.