Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα, τουλάχιστον για μένα, από το να ξεγυμνώνεις μια ομάδα που ζεί και πεθαίνει από τα σούτ έξω από τα 6.75! Να δείχνεις με την εμφανισή σου οτι μια χώρα, αν θέλει να μπεί στο κλάμπ των -μπασκετικά- επιτυχημένων, πρέπει να αλλάξει άρδην τη νοοτροπία της.
Ξεκινώντας την ανάλυση λίγο ανάποδα, από την πλευρά των Βέλγων, θα ήθελα να σταθώ σε δυο πράγματα που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση, βλέποντας την Εθνική μας ομάδα να σκουπίζει χωρίς να ρίξει ουσιαστικά μια στάλα ιδρώτα στο β'μέρος τους Βέλγους (75-54).
Το πρώτο ζήτημα έχει να κάνει με την προσπάθεια μίμησης μιας ορισμένης νοοτροπίας. Οι Βέλγοι, οι οποίοι στα εως τώρα νταραβέρια τους με τη σπυρίαρα, ακολουθούν την τακτική του Διονύση Σχοινά στο τραγούδι, εμφανίζονται στο προσκήνιο ξαφνικά και χάνονται επίσης με τον τρόπο που μπήκαν, σε χρόνο dt. Προσπαθούν να μιμηθούν τη μεγάλη αδερφή τους τη Γαλλία ανεπιτυχώς σε πολλά θέματα. Ακόμα και οι ημίψηλοι τους δεν απείλησαν τη ρακέτα ούτε παιδεψαν τα δικά μας γομάρια, αλλά προσπάθησαν να το κάνουν με σούτ.
Το δεύτερο ζήτημα αντιμετωπίζεται στο γεγονός πως επειδή ακριβώς η ομάδα αυτή βρίσκεται στη β' ταχύτητα του Ευρωμπάσκετ, έχει τους κλασσικούς 2-3 να κουβαλάνε τους υπολοιπους 9 στις πλάτες τους. Όσο και να κλείσεις τον Λοτζέσκι, πρέπει καλώς η κακώς να προσπαθείς να βρείς συστήματα για να σουτάρει. Οχι, δεν τρελάθηκα να τον θεωρώ top-class σουτέρ, απλά είναι οτι πιο ορθολογικό είχε να επιδείξει το Βελγιο στο τουρνουά, μαζί με τον Ερβέλ. Κάνανε το ίδιο λάθος με τους ομίλους αφήνοντας τον να αφηνιάσει στο ξεκίνημα και μετα τον παράτησαν στην τύχη του ξεχνώντας ακόμα να του δώσουν επιθέσεις!.
Στα της Εθνικής μας, τι να πω επακριβώς! Οτι μας πηγαίνει να είμαστε λίγο πρίν τα παιχνίδια με το σκατο στην καλτσα; Ισως υπερτιμήσαμε το Βέλγιο, ίσως και να ευθύνεται η δίψα των παλιοσειρών για μια τελευταία παράσταση που θα δώσει μετάλλιο. Όπως και να έχει, καθαρίσαμε με πολύ άνετο τρόπο την ομάδα μιας χώρας που πίνει τις μπύρες ζεστές. Τους στείλαμε πίσω για να τις λουστούνε κιολας!
Μάλιστα πήγαν τόσο καλά τα πράγματα σήμερα που εκτός απο την επιτυχημένη χωρίς ιδιαίτερη κούραση, ειναι η αλήθεια, εφαρμογή του σχεδίου άμυνας, η Ελλάδα ξεκούρασε ουσιαστικά τους κοντούς της. Αν εξαιρεσουμε τον Ζήση που έδωσε την καθιερωμενη του ώθηση στο β'δεκάλεπτο με τα σουτ του, δεν μπορεί να συγκριθεί με το πάρτυ που είχαν στήσει στη ρακέτα τα 4-5άρια μας.
Καλύτερα λοιπόν απ' ότι περιμέναμε, διώξαμε το ένα φαντασματάκι που μας κυνηγούσε, περάσαμε στους 8, ανετοι κύριοι και ωραίοι. Η εμφάνιση αυτή πρέπει να αντιμετωπιστεί οπως το σύνολο του τουρνουά απο μέρους μας, σοβαρά και υπεύθυνα. Ούτε να μας τρομάξει η ευκολια που κερδίσαμε ούτε ομως και να μας καθησυχάσει. Την Τρίτη κατα πάσα πιθανότητα θα συναντηθούμε με την Ισπανία (αν και υπάρχει μια 5% πιθανότητα να κάνουν το μπαμ οι Πολωνοί) και οχι απλώς θα έχουμε πολλά να πούμε μαζί τους, αλλά και πολλά να κάνουμε στο παρκέ ώστε να αποτινάξουμε μια και καλή (η αρχή εγινε στο Κόπερ) ένα αυτοάνοσο που μας κυνηγάει εδώ και 10 χρόνια.
Μιλάω φυσικά για την ''υφέρπουσα κομπλεξίτιδα'' η οποία εμφανίζεται κυρίως στο μπάσκετ. Η Ελλάδα έχει φροντίσει να περάσει την ασθένεια σε Κροάτες, Σλοβένους, αλλά νοσεί και αυτή από την Ισπανική μεταλλαξή της. Θα είναι ο Φώτης -Χαουζ- Κατσικάρης αυτός που θα δώσει τη λύση μαζί με το 12μελές ιατρικό team του η θα περιμένουμε ακόμα καιρό; Είδωμεν αδέλφια την Τρίτη...!
Μιλάω φυσικά για την ''υφέρπουσα κομπλεξίτιδα'' η οποία εμφανίζεται κυρίως στο μπάσκετ. Η Ελλάδα έχει φροντίσει να περάσει την ασθένεια σε Κροάτες, Σλοβένους, αλλά νοσεί και αυτή από την Ισπανική μεταλλαξή της. Θα είναι ο Φώτης -Χαουζ- Κατσικάρης αυτός που θα δώσει τη λύση μαζί με το 12μελές ιατρικό team του η θα περιμένουμε ακόμα καιρό; Είδωμεν αδέλφια την Τρίτη...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου