Το ταξιδι του πανικου!

 Η ''επίσημη αγαπημένη'' τελικά πήγε στη Σλοβενία σαν επαρχιώτισσα τουρίστρια, γυρίζοντας ασήμαντες πόλεις όπως το Κόπερ, για αρκετές μέρες αλλά δεν πρόλαβε καθώς δεν φρόντισε να κρατήσει ''λεφτά'' για τη διαμονή της στην πρωτεύουσα. Όλο αυτό το δωδεκαήμερο ταξίδι φάνηκε σαν κακοσχεδιασμένες διακοπές μεσήλικου ζευγαριού. Φθηνά εισιτήρια, χωρίς πλάνο, χωρίς χάρτες, χωρίς επαρκή γνώση της γλώσσας η του κώδικα επικοινωνίας, γλυκάθηκε από το παράκτιο Κόπερ και οταν χρειάστηκε να εγκατασταθει στην πρωτεύουσα των μεγάλων γεγονότων, Λιουμπλιάνα, ξέμεινε!

 Ο ταξιδιωτικός της πράκτορας, κύριος Τρινκέρι, προτάθηκε από το τουριστικό γραφείο του Γιώργου Βασιλακόπουλου, χάρη στο επικοινωνιακό του χάρισμα και την μεσογειακή πρόζα του. Αυτά τα θετικά στην αρχή πήγαν να υπερκεράσουν τις εμφανείς αδυναμίες του καθώς μέχρι πρότινος ο Ιταλός αναλάμβανε ταξίδια, εντός παιδειάς, και όχι τοσο μεγάλης κλίμακας, ενώ οι γνώσεις του περί των θερέτρων και αξιοθεάτων προσέγγιζαν το μηδέν εν πολλοίς.

 Έτσι οι 12 συνταξιδιώτες του περάσαν κάπως άσχημα. Ο ντελικάτος Σπανούλης κόντεψε να μείνει χωρίς αστράγαλο και με τη Φιλανδία (το κομβικότερο όλων μάτς) οι τίμιοι Ζήσης και Σλούκας τα βρήκαν σκούρα. Ο ψηλός Καρδιτσιώτης, Μπουρούσης, ο οποίος είχε μαθει στα προηγούμενα ταξίδια του να έχει στα πόδια του πληθώρα κομφόρ και ανέσεων, στριμώχθηκε στα μονοκλινα δίχως A/C και τα έβαλε με τον Τρινκιέρι, έχοντας ως συμπαραστάτη τον Φώτση. Ο έταιρος πολύπειρος αλλά και αρχηγός της τουριστικής γκρούπας έπαθε τα πάνδεινα. Στη μπανιέρα του στο Κόπερ το νερό ηταν μπούζι ενώ στη Λιουμπλιάνα έκαιγε!

 Σε ανάλογη υπνηλία υποχρέωσε και τον ησυχο Περπέρογλου που στην αρχή βόλταρε συνέχεια είχε συμμετοχή, τραβούσε τους συμπαίκτες του όταν δεν μπορούσαν να περπατήσουν αλλά στην Λιουμπλιάνα κοιμόταν στον πάγκο. Ο Πρίντεζης από την άλλη είχε αρκετό χρόνο στα δύο τελευταία μάτς να σκεφτεί αν θα κατεβάσει το μανίκι μέχρι την παρανυχίδα, η αν θα τον συγχωρέσει η Βιβή Τσιάμη.

 Καπως έτσι η Ελλάδα βρέθηκε μια ανάσα στο να μπεί στην επόμενη φάση από το παράθυρο καθώς εάν ο Μπογκντάνοβιτς δεν ευστοχούσε από τον κήπο του σπιτιού του εμποδιζόμενος από τον κισσό του (τα κολλημένα στη μαπα του χέρια του Μπράμος) ισως να ελπίζαμε. Μα για πρώτη φορά ίσως μετά απο χρόνια, έπρεπε να μας κανουν και οι αλλοι την χάρη. Οι Ισπανοί το έπραξαν, οι Φινλανδοί δεν αφησαν περιθώρια.

  Πως γυρίζει ο τροχός και αλλάζει και ο καιρός. Προ τριετίας καθήσαμε και δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα το σουτάκι του Ντε Κολό, για να μην πέσουμε στους Ισπανους, παιζοντας το υπεράνω και ρυθμιστες, και τώρα παρακαλούσαμε Ισπανία και Φινλανδία να ανοίξουν 180 μοίρες τα ποδάρια τους.

  Μετά απο κάτι χρόνια θα αναγκαστεί η Εθνική να τρέχει σε Τσεχίες, Βουλγαρίες και Αγγλίες ισως για να εξασφαλισει στη μεση της σεζόν ενα εισιτήριο για το επόμενο Ευρωμπάσκετ. Το πάθημα έγινε μάθημα λοιπόν. Στην τελική ο Τρινκέρι δεν έφταιξε τόσο στο γεγονός με τα γκάρντ, καθώς και 7 να καλούσε, ισως κανεις να μην πηδούσε για το ριμπάουντ, το οποίο το ξεχάσαμε στο δρόμο για τα προημιτελικά. Κι ομως οι επομενες μέρες θα μας εξασφαλίσουν την τέλεια ίντριγκα... Είδωμεν αδέλφια