Οι δυο ταύροι που σε ''κέρδισαν'' είναι 35χρονών, γέρικοι, ίσως και χορτασμένοι. Όσες φορές έπαιξες μαζί τους, όπως και αν διαχειρίστηκες την ορμή τους, στο τέλος κατέληξες στο καναβάτσο με καμια δεκαριά ράμματα στο κεφάλι! Ο Πάου Γκασόλ με τους 27π. και ο Φελιπε Ρέγες με τα ριμπάουντ του, σκότωσαν για άλλη μια φορά την Εθνική μας (73-71).
Αυτοί τη φορά όχι με τριαντάρες, ολοκληρωτικό μπάσκετ, μεθυστική περιφερειακή κυκλοφορία και ούτω καθεξής, αλλα με την εμπειρία και το μυαλό τους. Ένα μυαλό καλοδουλεμένο σε καταστάσεις κρίσιμες, πανικού, καταστάσεις αουτσάιντερ γι' αυτούς. Αλήθεια ποιός θα περίμενε οτι ο Κλαβέρ θα αποτελούσε τον παράγοντα Χ στην αναμέτρηση, σέρνοντας τον Ρούντι Φερνάντεζ από τη -σχεδόν- διαλυμένη του μέση;
Οι Ισπανοί καθ' όλη τη διάρκεια του μάτς, είχαν φανερές δυσκολίες και δυσλειτουργίες, αλλά κατάφεραν να πάρουν το ''ροζ φύλλο'' αγώνα, υπερθεματίζοντας ουσιαστικά τα πλεονεκτήματα τους. Εκεί που η Ελλάδα έβρισκε σίδερο στις βολές (4/9) οι Ισπανοί απάντησαν με 20/24. Όταν κολλούσε η μπάλα στα χέρια του Σπανούλη, ο Γιούλ σκόραρε με ταμπλό, με floater από τα 4μ. Στα καλοστημένα και άνετα πικ ν' ρολ με αποδέκτη τον εκπληκτικό Γκασόλ, η Ελλάδα απαντούσε με προσπάθειες συνεργασίας στη ρακέτα, με τον Κώστα Κουφό να παλεύει με τα θηρία!
Πολλοί καλοθελητές κατα τη διάρκεια του τουρνουά, φώναζαν σαν τρελοί για την μέτρια εμφάνιση των ''Αμερικανών'' της ομάδας μας. Κι' όμως σήμερα αυτοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό για να υπάρχει ελπίδα ώς το τελευταίο σούτ. Ο Καλάθης ντύθηκε σουτέρ, ο Κουφός ήταν για 31' λεπτά το 5άρι μας (ο Μπουρούσης τυφλωμένος από την μανία εκδικήσεως για το καταραμένο 2007, αποσύρθηκε με 5 φάουλ σε 9' λεπτά). Τέλος ο Γιάννης Αντετοκούμπο έκανε το καλύτερο του παιχνίδι με τα γαλανόλευκα (12π. 17ριμπ 2ταπες, 1 ασίστ). Ποιός να τον κατηγορήσει και να του πει το οτιδήποτε όταν αυτός και οι προαναφερόμενοι δύο ήταν αυτοί που έβγαιναν μπροστά;
Ο Μίροτιτς ήταν για τον Πρίντεζη πανδύσκολη εξίσωση (τουλάχιστον για σήμερα). Ο Σπανούλης πνίγηκε στην περιφερειακή άμυνα των Κλαβέρ - Γιούλ. Ο Μπουρούσης είπαμε είχε το μυαλό του αλλού. Ο Καιμακόγλου χάθηκε και αυτός στη μετριότητα.
Οι Ισπανοί είχαν τον τρόπο, δεν κάναμε και εμείς τον κόπο! Πέταξε και αυτό το πουλάκι και τα άγονα χρόνια χωρίς μετάλλιο, θα φτάσουν αισίως τα χρόνια της φαγούρας, τον αριθμό των κακων της μοίρας μας... Επτα!
Τα πράγματα θυμίζουν πολύ την αρχή της δεύτερης θητείας του Γιαννάκη το 2003 όταν εκκαθάρισε την Εθνική σχεδόν ολοκληρη και ξεκίνησε μια 5ετη δυναστεία με δυο μετάλλια και στρογγυλοκάθισμα στο ρετιρέ της παγκόσμιας μπασκετικής ''μασωνίας''. Προς θεού δεν αναφέρομαι στο ξήλωμα του κορμού, απλώς τα πόδια των Ζήση, Σπανούλη, Μπουρούση, Πρίντεζη (λιγότερο), Καιμακόγλου μπορεί να μην αντέχουν ως το Ριο. Το θετικο της υποθέσεως είναι οτι η φουρνιά που ακολουθεί, των γεννημένων στις αρχές του 90' (Σλούκα - Καλάθη - Μαντζαρη- Παππά) με συμπλήρωμα τους χρυσούς ''mid-90ers'' (Aντετοκούμπο - Παπαγιαννη - Χαραλαμπόπουλο) έχει πολλή ποιότητα και θα φανει στο μέλλον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου