Δεν την... Μπερνι ακομα τη Σερβια

Πρός απογοήτευση των απανταχού Ελλήνων Σερβόφιλων, χθές δεν επαναλήφθηκε το σκηνικό του προηγούμενου Ευρωμπάσκετ, στον αγώνα Σερβίας-Ισπανίας. Αυτή τη φορά ο Τεόντοσιτς δε μπορούσε να τα βάλει από παντού ενώ στον αντίποδα ο Μπέρνι Ροντρίγκεζ (22π) και ο Ρούντι Φερνάντεζ (19π 4/4τρίπ) σκότωσαν τους Πλάβι με 90-60.
Το παιχνίδι φαινόταν από την αρχή πως θα έγερνε υπέρ των Ισπανών, οι οποίοι μετά και τον αποκλεισμό της Σλοβενίας, είναι τα πρώτα φαβορί μετά τη Γαλλία για την κορυφή του βάθρου, ενώ εχουν την ευκαιρία στον ημιτελικό να ξεπετάξουν τους Γάλλους για να παίξουν το μεγάλο τελικό. Η τιτανομαχία αυτή είναι ένας πρόωρος τελικός και μια επανάληψη του τελικού προ διετίας, στον οποίο η ''φούρια ρόχα'' επικράτησε των μπλέ.
Η ομάδα του Ιβκοβιτς, νεαρά και αμούστακη ακόμα το πάλεψε και πρός τέρψιν των φίλων της έδειξε πως έχει στα σκαριά ακόμα μια ομάδα που στα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει. Οι νέοπες όμως εδώ είχαν να αντιμετωπίσουν μια Ισπανία, αγωνιζόμενη με το μαχαίρι στα δόντια, μην αφήνοντας περιθώρια στους γείτονες για κατι καλό. Για την παλια φρουρά των Ιβήρων είναι η τελευταία ευκαιρία για το χρυσό.
Απο την αλλη πλευρά η Σερβία δεν χρειάζεται να βιάζεται καθώς έκανε οτι μπορούσε και διασταυρώθηκε με μια Ισπανία που το παθημα προ διετιας της εγινε για τα καλά μάθημα. Το θέμα ειναι ομως κατα ποσο αντέξει ο Ιβκοβιτς να παιδαγωγει-προπονει τα πιτσιρικια και τις ντιβες των πλάβι διοτι εδώ που τα λεμε ο Ντούντα οδέυει προς τα μισα της έβδομης δεκαετίας της ζωής του. Το δειγμα παντως ηταν θετικό

The Frenchmen can jump

Προ ολίγου η Γαλλία έβαλε την ταφόπλακα με χαμηλό σκορ (72-66) την οικοδέσποινα Σλοβενία του τίμιου πλήν ανήμπορου να αντιδράσει Μάλκοβιτς. Ο Τόνι Πάρκερ έβαλε πάλι τους μισούς και παραπάνω πόντους από τη συνολική συγκομιδή των Γάλλων και μετά την πρόκριση των Τρικολόρ στα ημιτελικά της διοργάνωσης (σ.σ απέναντι στην Ισπανία), τίθεται το ερώτημα... Μήπως τελικά αλλάζει η φυσιογνωμία του Ευρωπαικού μπάσκετ;
Τα παιδιά του Βενσάν Κολέ, είναι κατα κύριο λόγο 12 ψηλά παλληκάρια, τα οποία με εξαίρεση τον Ντε Κολό, προέρχονται από τις πρώην Γαλλικές αποικίες. Μιλάμε βέβαια για ενα ρόστερ υπερ αθλητικό που εκπαιδεύτηκε στη Γαλλία και έμαθε μπάσκετ κατα κύριο λόγο στις ΗΠΑ. Αυτοί οι υπεράνθρωποι φέρνουν λίγο από την λάμψη του ΝΒΑ στα Ευρωπαικά παρκε καθως πηδάνε σαν τον Μπούμκα, καρφώνουν σαν τον Μπόρις Μπέργκ και παίζουν άμυνα στύλ γραμμής Μαζινό.
Η ομάδα αυτή λοιπόν ξεπέρασε το προαιώνιο κόμπλεξ που είχε και πλέον πρωταγωνιστεί στα μπασκετικα τουρνουά. Μετά το Τρίποντο (με Τ κεφαλαίο) του Δημητρη Διαμαντίδη στο Βελιγράδι, ήταν αρκουντως νεανικη. Πλέον έμαθε, έφαγε στραπάτσα και πάει για ψηλά. Δεν ξέρω αν θα κρεμάσει στο στήθος της καποιο μετάλλιο αλλά είναι προορισμένη για αυτά, σε αυτό το αλλοπρόσαλλο Ευρωμπάσκετ.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται σε αυτή την περίπτωση είναι, για εμάς τους λάτρεις της τακτικής και των σκακιστικών επιλογών στο παρκέ, αν το physical game πλέον θα είναι το σήμα κατατεθέν στον τρόπο παιξίματος των ομάδων κατ'εμάς. Απο τη μία οι Αμερικανοθρεμμένοι Γάλλοι, και από την άλλη ίσως οι Σκοπιανοί και οι Σέρβοι, οι τελευταίοι εκ των καθαρών Σλαβικών σχολών με την αμυνα και τα σούτ απο το σπίτι του γείτονα.
Συν τοις αλλοις εμείς έχουμε να ασχοληθούμε με τα δικά μας τα τακτικά ζητήμα. Αφ' ενός διοτι η Εθνική μπάσκετ βρίσκεται πλέον σε ενα κρισιμο σταυροδρόμι, δοκιμάζοντας στη μετα-Καζλάουσκας εποχή και τα δύο ζητήματα. Με τον Ηλία Ζούρο πέρισυ προσπαθήσαμε τη φαντεζί επίθεση, με τον Γιαννακη παλαιοτερα, περνούσε ακόμα το Σερβικο στύλ με την αμυνα ατσάλι που μας μαθανε ο Ντούντα και ο Ζότς. Ο Τρινκερι φέτος τα σαλατωσε προσπαθωντας να βρεί τη χρυσή τομή και στα δυο αυτα θέματα.
Το physical αυτη την περιοδο η Ελλάδα δεν το έχει, κατα τη γνώμη μου πρέπει να ξαναθυμηθει την άμυνα και ύστερα το ίδιο το ρόστερ της θα καθορίσει και τον τρόπο παιξίματος. Στην τελική δεν είχαμε ποτε ουτε το φαντεζί τεσσάρι που καρφώνει από το τρίποντο ούτε τον σκόρερ ολκής (μετά τον Φάνη Χριστοδούλου)...

Τα χαρτια σου και δρομο για το Πεκινο

Ο μπασκετικός Παναθηναικός εχθές ολοκλήρωσε το ταξίδι του στην μπασκετομάνα Κίνα βάζοντας στο σακούλι του πολύτιμες εμπειρίες. Το ταμπλώ στην επικαιρότητα του εξάστερου ήταν διπλό και αυτη τη φορά όχι σε αγωνιστικούς και εξωαγωνιστικούς ρυθμούς αλλά σε αυτούς που ενέχουν το μάρκετινγκ και την καζούρα.
Στα του εξωτερικού, ξεκίνησε και τυπικά ένα φιλόδοξο μεν, παράτολμο δε, αλισβερίσι της ΚΑΕ με την Κινέζικη αγορά. Η πρώτη επαφή πραγματοποιήθηκε με την απόκτηση μιας πανέμορφης Κινέζικης γλάστρας, εν ονόματι Σάνγκ Πίνγκ. Ο 29χρονος ψηλός θα κληθεί να καλύψει τις εξωαγωνιστικές τρύπες των Πρασινων και να συνδέσει το brand name της ομάδας και στην Άπω Ανατολή. Μπασκετικά δεν γνωρίζουμε ποιός είναι και ζήτημα είναι αν τον έχουμε δει να αγωνίζεται. Έτσι κι αλλιως αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν. Το ζήτημα είναι αρκούντως οικονομικό και λογιστικού ενδιαφέροντος. Αν ο Παναθηναικός τελικώς αργά αλλά σταθερά καταφέρει να πουλησει σωστά το επιχειρηματικό ποιόν του στην Κίνα, έστω και σε ποσοστό 0,1% θα έχει τεράστιο κέρδος.
Το ποσοστό αυτό είναι μικρό στην κλίμακα των αριθμών αλλά αναλογικά με τον Κινέζικο και τον Ελληνικό πληθυσμό δεν μπορούμε να μιλήσουμε για σύγκριση. Μιλάμε για 1,200.000 Κινεζους που αν αγοράσουν οι μισοί έστω και μια φανέλα του Πινγκ στα πράσινα τότε θα μιλάμε για εξαίσια κίνηση. Αν... Οπως και στην ταινία του Παπακαλιάτη.
Εντός των τειχών της Ελληνικής επικράτειας τα πράγματα εξελίσσονται σε ενα ροντέο που ξεκίνησε χωρίς καν οι αναβάτες να καβαλήσουν τον ταύρο! Η κληρωτιδα του πρωταθλήματος έφερε Ολυμπιακο και Παναθηναικο αντιμέτωπους μόλις την πρώτη αγωνιστική στο ΣΕΦ. Στο ΣΕΦ λοιπόν, λόγω τιμωρίας του Ολυμπιακού για τα περισινά συνηθισμένα θα υπάρχουν 50 άτομα, εκ των οποίων 40 θα είναι οι αποστολές και 10 οι καθαριστες του γηπέδου. Σαν να μην έφτανε αυτό το τερτίπι της πόρνης κληρωτίδας (που όλως περιέργως τα τελευταία χρόνια διασταυρώνει τους αιώνιους και στα τελικά του Κυπέλλου με απιστευτη ευστοχία) ξεκίνησε και ο πόλεμος της καζούρας. Ο Δημητρης Γιαννακοπουλος χθες ανέμιζε τα συμβόλαια του Ολυμπιακού σαν απάντηση για το έταιρο καουμπουλίκι του Αγγελοπουλου τις προάλλες. Παρομοιαζοντας δε το ρόστερ του Ολυμπιακου με του ΑΓΟΡ μπαρουτιασε ακόμα περισσότερο την κληρωση του ΕΣΑΚΕ, σε μια ατμοσφαιρα που θυμιζε Κούγκι παρ'ολίγον.
Το θέμα είναι το εξής, πως παρόλο το back to back του Ολυμπιακου στις Ευρωκούπες ο Παναθηναικός είναι πιο δεμένη ομάδα και δεν αποτελεί το ροστερ της τοσο γιγάντιο ερωτηματικο οσο των πρωταθλητων Ευρώπης, όπως δηλαδη ξεκίνησαν αντίστροφα περισυ οι ομάδες. Επειδή το μπάσκετ παιζεται στο παρκέ καλό θα ήταν ο ΔΠΓ να ηρεμήσει λίγο και να περιμένει να ξεκινησουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις για να δεί αν οντως ισχυει το θεμα αυτό της πληρότητας του ρόστερ του ΠΑΟ...

Το ταξιδι του πανικου!

 Η ''επίσημη αγαπημένη'' τελικά πήγε στη Σλοβενία σαν επαρχιώτισσα τουρίστρια, γυρίζοντας ασήμαντες πόλεις όπως το Κόπερ, για αρκετές μέρες αλλά δεν πρόλαβε καθώς δεν φρόντισε να κρατήσει ''λεφτά'' για τη διαμονή της στην πρωτεύουσα. Όλο αυτό το δωδεκαήμερο ταξίδι φάνηκε σαν κακοσχεδιασμένες διακοπές μεσήλικου ζευγαριού. Φθηνά εισιτήρια, χωρίς πλάνο, χωρίς χάρτες, χωρίς επαρκή γνώση της γλώσσας η του κώδικα επικοινωνίας, γλυκάθηκε από το παράκτιο Κόπερ και οταν χρειάστηκε να εγκατασταθει στην πρωτεύουσα των μεγάλων γεγονότων, Λιουμπλιάνα, ξέμεινε!

 Ο ταξιδιωτικός της πράκτορας, κύριος Τρινκέρι, προτάθηκε από το τουριστικό γραφείο του Γιώργου Βασιλακόπουλου, χάρη στο επικοινωνιακό του χάρισμα και την μεσογειακή πρόζα του. Αυτά τα θετικά στην αρχή πήγαν να υπερκεράσουν τις εμφανείς αδυναμίες του καθώς μέχρι πρότινος ο Ιταλός αναλάμβανε ταξίδια, εντός παιδειάς, και όχι τοσο μεγάλης κλίμακας, ενώ οι γνώσεις του περί των θερέτρων και αξιοθεάτων προσέγγιζαν το μηδέν εν πολλοίς.

 Έτσι οι 12 συνταξιδιώτες του περάσαν κάπως άσχημα. Ο ντελικάτος Σπανούλης κόντεψε να μείνει χωρίς αστράγαλο και με τη Φιλανδία (το κομβικότερο όλων μάτς) οι τίμιοι Ζήσης και Σλούκας τα βρήκαν σκούρα. Ο ψηλός Καρδιτσιώτης, Μπουρούσης, ο οποίος είχε μαθει στα προηγούμενα ταξίδια του να έχει στα πόδια του πληθώρα κομφόρ και ανέσεων, στριμώχθηκε στα μονοκλινα δίχως A/C και τα έβαλε με τον Τρινκιέρι, έχοντας ως συμπαραστάτη τον Φώτση. Ο έταιρος πολύπειρος αλλά και αρχηγός της τουριστικής γκρούπας έπαθε τα πάνδεινα. Στη μπανιέρα του στο Κόπερ το νερό ηταν μπούζι ενώ στη Λιουμπλιάνα έκαιγε!

 Σε ανάλογη υπνηλία υποχρέωσε και τον ησυχο Περπέρογλου που στην αρχή βόλταρε συνέχεια είχε συμμετοχή, τραβούσε τους συμπαίκτες του όταν δεν μπορούσαν να περπατήσουν αλλά στην Λιουμπλιάνα κοιμόταν στον πάγκο. Ο Πρίντεζης από την άλλη είχε αρκετό χρόνο στα δύο τελευταία μάτς να σκεφτεί αν θα κατεβάσει το μανίκι μέχρι την παρανυχίδα, η αν θα τον συγχωρέσει η Βιβή Τσιάμη.

 Καπως έτσι η Ελλάδα βρέθηκε μια ανάσα στο να μπεί στην επόμενη φάση από το παράθυρο καθώς εάν ο Μπογκντάνοβιτς δεν ευστοχούσε από τον κήπο του σπιτιού του εμποδιζόμενος από τον κισσό του (τα κολλημένα στη μαπα του χέρια του Μπράμος) ισως να ελπίζαμε. Μα για πρώτη φορά ίσως μετά απο χρόνια, έπρεπε να μας κανουν και οι αλλοι την χάρη. Οι Ισπανοί το έπραξαν, οι Φινλανδοί δεν αφησαν περιθώρια.

  Πως γυρίζει ο τροχός και αλλάζει και ο καιρός. Προ τριετίας καθήσαμε και δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα το σουτάκι του Ντε Κολό, για να μην πέσουμε στους Ισπανους, παιζοντας το υπεράνω και ρυθμιστες, και τώρα παρακαλούσαμε Ισπανία και Φινλανδία να ανοίξουν 180 μοίρες τα ποδάρια τους.

  Μετά απο κάτι χρόνια θα αναγκαστεί η Εθνική να τρέχει σε Τσεχίες, Βουλγαρίες και Αγγλίες ισως για να εξασφαλισει στη μεση της σεζόν ενα εισιτήριο για το επόμενο Ευρωμπάσκετ. Το πάθημα έγινε μάθημα λοιπόν. Στην τελική ο Τρινκέρι δεν έφταιξε τόσο στο γεγονός με τα γκάρντ, καθώς και 7 να καλούσε, ισως κανεις να μην πηδούσε για το ριμπάουντ, το οποίο το ξεχάσαμε στο δρόμο για τα προημιτελικά. Κι ομως οι επομενες μέρες θα μας εξασφαλίσουν την τέλεια ίντριγκα... Είδωμεν αδέλφια